വടക്കോട്ടു നോക്കിയവർ

അടുക്കും  മുൻപേ പുണർന്ന്

ഇരുമ്പുകൂടുകളെ മറന്ന്,

ആകർഷണത്താൽ വലഞ്ഞ്,
തെക്ക്-വടക്ക് നടന്ന, 

കാന്തങ്ങളായിരുന്നു. 

സ്നേഹത്തിൽ മദിച്ച് 

തലകുത്തി വീണപ്പോഴാണ് 
ഒരേ നിറമായി,

അടുക്കാനാവാതെ അകന്നത്. 

കൂട്ടം തേടി കരഞ്ഞലഞ്ഞ്,
വലയങ്ങൾക്കുള്ളിൽ കുടുങ്ങി,

ദിശ മറന്നപ്പോൾ  തോന്നി,

ഒറ്റയ്ക്കൊന്നു തിരിഞ്ഞടുത്താൽ 

നീയെന്നെ ചാടിപ്പിടിച്ചേനേ .