തൊട്ടലുറങ്ങുന്ന അത്ഭുതം
കണ്ട് കുട്ടി പറഞ്ഞു,
നീ തന്നെ എൻറെ ദൈവം.
മണമുള്ള പൂവിൽ
ചൊറിയൻ പുഴുവിനേയും,
ഊമ്പിയൊലിച്ച മധുരത്തിൽ
പുളിയനുറുമ്പിനേയും നീട്ടി,
മുള്ളുകൊണ്ട് കോറി,
നീയെന്നെ ആട്ടിയകറ്റി.
പേടി മാറാത്ത കുട്ടി
ചീവിടിൻറെ കഥ കേട്ടുറങ്ങി.
ആരോ തൊട്ടും തൊടാതെയും,
നീയിന്നും വേഗമുറങ്ങി.
ചോര പൊടിയുവോളം
ചൊറിഞ്ഞും തടിച്ചും,
ഇളംനീല പൂക്കളെയോർത്തും,
നിന്നെ തൊടാനാവാതെ ഞാൻ.
നേർത്ത വിരലോടെ ഒന്നെന്നെ-
തൊട്ട് ഇനിയും നീ ഉറക്കാത്തതെന്ത്?
No comments:
Post a Comment